Mam straszny pęd do pracy na dworze, nie mogę już usiedzieć w domu, więc gdy tylko pogoda pozwala- grabię co się da,tnę, robię rozsady i tak ogólnie taplam się w błotku, które jeszcze dookoła domu. Z nastaniem dłuższych dni czuję chęć do życia, a jak jeszcze słoneczko przyświeci ! Ptaki drą się głośniej i każdego dnia wsłuchuję się uważnie- może skowronki wróciły? Ale jeszcze nie, jeszcze nie słychać ich dzwonienia w obłokach. Szkoda.
Mało ostatnio szyję, nie mam natchnienia, a wiecie dobrze- bez tego ani rusz. Uszyłam tylko dwie kołderki , wkrótce polecą do Londynu . Mam nadzieję, że się spodobają.

Pozdrawiam wszystkie dziewczyny- i te szyjące  i te w ziemi grzebiące. A jak skowronki wrócą, na pewno dam Wam znać!